Bufo bufo - ropucha szara

Ropuchy szare żyją na obszarze Europy. Prowadzą lądowy tryb życia. Zazwyczaj przebywają w miejscach zacienionych - w zaroślach, na łąkach i w ogrodach. Wiosną - zazwyczaj pod koniec marca - wchodzą do wody, aby odbyć gody. Wybierają do tego celu wszelkie małe i średnie zbiorniki wodne. Zimują w kryjówkach na lądzie, czasem wchodzą do piwnic domów.
Samice ropuch są znacznie większe od samców, bowiem osiągają 6,5-10,5 cm długości, podczas gdy samce jedynie - 4,5-8,5 cm. Ciało ropuch jest krępe i masywne, nogi niezbyt długie. Mają chropowatą, raczej suchą skórę z gruczołami. Ubarwienie grzbietu jest zazwyczaj brązowe z plamami w różnych odcieniach, a brzuch jest jasny. Na bokach głowy widoczne są dobrze rozwinięte, duże gruczoły przyuszne - parotydy, produkujące trującą substancję w celach obronnych.

Ropuchy są mało wybredne. Żywią się owadami, w tym także pszczołami, a także ślimakami, wijami, pajęczakami, dżdżownicami. Jedzą także drobne ssaki, gady i inne płazy. Są bardzo pożyteczne w ogrodach, gdyż większość diety ropuch stanowią organizmy uznawane za szkodniki. Dorosłe ropuchy są aktywne wieczorem i w nocy, młode - w dzień.

Dymorfizm płciowy jest u ropuch słabo zaznaczony. Przez cały rok jedyną wyraźną różnicą jest wielkość; w porze godów samce stają się bardziej oliwkowe a plamki na grzbiecie ujednolicają się, poza tym wykształcają się u nich trzy dość duże, czarne modzele godowe na palcach przednich łap.

Już w czasie wędrówki na gody, co ma miejsce zaraz po przebudzeniu, w drugiej połowie marca, ropuchy najczęściej tworzą pary - samice wędrują nieraz kilka kilometrów z bagażem przyczepionym do grzbietu. Samce nie posiadają rezonatorów i wydawane przez nie odgłosy są ciche. Samce, które nie spotkały jeszcze samicy, są agresywne i zazwyczaj próbują utworzyć ampleksus z wszystkim, co się rusza w zasięgu ich wzroku, w szczególności z innymi samcami, które dają znać o pomyłce wydając popisujące dźwięki; samce rzucają się też na ryby, inne płazy a nawet ludzkie buty i dłonie. W pierwszej połowie kwietnia samica składa skrzek w postaci dwóch sznurów długości 2,5-6 m, zawierających jaja ułożone w 2 lub 4 rzędach. Para, przeciskając się przez rośliny wodne, rozwiesza między nimi sznury. W sumie każda samica składa od 2 do ponad 9 tysięcy sztuk skrzeku, który jest czarny od góry a szary od dołu. W momencie opuszczenia osłonek jajowych larwy mają około 3-4 mm długości. Kijanki są bardzo żarłoczne. Odżywiają się pokarmem roślinnym i bakteryjnym, dzięki czemu przyczyniają się do oczyszczania zbiorników. Przeobrażają się przy długości 2,5-3,5 cm, zazwyczaj na przełomie czerwca i lipca. Po metamorfozie młode ropuszki mierzą zaledwie 5-12 mm długości. Samice osiągają dojrzałość płciową po 3 latach, samce rok wcześniej.

Na ropuchy polują przede wszystkim zaskrońce a także tchórze. Dla innych zwierząt są zbyt trujące i niesmaczne. Główne zagrożenie dla gatunku stanowi degradacja środowiska. Bardzo duże ilości ropuch giną wiosną na szosach, w drodze na godowisko. Wynika to z dwóch faktów. Po pierwsze niewielu kierowców jest świadomych faktu, że ropuchy przechodzą przez drogę i że należy je należy chronić. Po drugie, ropuchy raczej nie uciekają widząc wroga, tylko stają w miejscu i nadymają się chcąc go przestraszyć, i na swoje nieszczęście stosują tę taktykę także wobec nadjeżdżających samochodów.

Ropuchy szare to długowieczne płazy. Samice mogą żyć nawet 40 lat.

Agata S.